Willem II en zijn muntslag

Aan het Nederlandse hof werd voornamelijk Frans gesproken. Het was dé nette taal om je mee te onderscheiden van het gepeupel. Het verbaasd dan ook niet dat Willem een Franstalige versie op zijn naam als roepnaam had: Guillot. Als knaapje van twee moest hij met zijn familie vluchten uit het land waar hij later koning van zou zijn; naar Berlijn in Pruisen. Daar zou Guillot opgroeien aan het Pruisische hof en op zijn elfde beginnen aan de militaire academie. 

Op zeventienjarige leeftijd was Guillot klaar aan de Militaire Academie en ging hij studeren in Oxford. Dat begon met een studie in algemene zaken door zijn gouverneur Baron de Constant Rebecque omdat Willem I de militaire academie te eenzijdig zou hebben gevonden. Willem II vervolgde zijn studie met Burgerlijk Recht aan Christ Church in Oxford. Deze faculteit is zeer prestigieus en beeldbepalend. De ‘Hall of Christ Church’ is kenmerkend voor de Oxbridge cultuur: deftige eetzalen waar de groten der aarde hun maaltijden nuttigen tussen het studeren door. 

Willem I wilde dat zijn zoon op zou vallen op het Europese strijdtoneel, en nu zijn zoon een breed wereldbeeld had en zich had laten onderwijzen mocht hij zich bewijzen als militair. Willem II zou dat inderdaad ook doen: eerst als aides-de camp van de hoog gedecoreerde Generaal Arthur Wellesley; in Spanje en Portugal, waar hij meerdere malen nipt aan de dood ontkwam. Volgens de gouverneur van Guillot was dat om de ‘lofuitingen’ en ‘populariteit’ die hij ermee verwierf. De prins leek behoorlijk te genieten van de faam, en zou er ook voor beloond worden… 

Toen Napoleon ontsnapte van zijn ballingschap op Elba waande hij zich onaantastbaar. Een coalitie van Engelse, Nederlandse en een aantal Duitse rijken verzamelde zich rond Brussel toen het duidelijk werd dat Napoleon met een leger richting het Noorden trok. Het zou tot een slag komen die bekend kwam te staan als de Slag om Waterloo. Tijdens de slag om Waterloo vocht de prins mee in de alliantie tegen Napoleon. toen Napoleon de Franse garde inzette was het slagveld modderig en regenachtig. De Prins van Oranje zette een tegenaanval in waarbij hij gewond raakte. Het was misschien wel het zetje dat nodig was om de Franse Garde in de val te lokken. De Fransen hadden niet genoeg ondersteuning van cavalerie en artillerie; daar was het te modderig voor. Om deze Heroïsche daad te eren besloot Willem I een heuvel op te werpen met een leeuw erop die dreigend en uitdagend naar het Zuiden kijkt. Een monument dat er nog altijd staat ter ere van de Prins; de leeuw van Waterloo. 

Prins Willem hield wel van vrouwelijk schoon, zo verloofde hij zich in 1812 met de knappe Britse kroonprinses: Charlotte. Deze verbrak de verloving omdat ze het niet zag zitten om te verhuizen naar de Nederlanden. Maar naast het vrouwelijk schoon blijkt de Prins uit documenten van het Koninklijk Huisarchief ook wat escapades te hebben gemaakt met heren. Met de homoseksuele verhoudingen die de Prins onderhield werd hij meerdere keren gechanteerd door pers en tegenstanders. Ook had de Prins bij minstens 6 verschillende vrouwen buitenechtelijke kinderen. Al met al is het niet gek om de Prins van Oranje te omschrijven als een losbandig type. 

Op het terrein van de protestantse kerk Amsterdam staat een groot gebouw dat ze verhuren aan de dependance van het wereldberoemde Russische museum De Hermitage. In dit gebouw is een permanente expositie waar de band tussen Nederland en Rusland gevierd wordt en met name de betrekkingen tussen de Romanovs en de Oranjes.

De kroon op deze band is het huwelijk tussen koning Willem II der Nederlanden en Anna Paulowna, de zus van Tsaar Alexander I van Rusland. Samen zouden ze vijf kinderen krijgen: Willem, Alexander, Hendrik, Ernst Casimir en Sophie. Alle vier de zonen hebben bijna dezelfde volledige naam waarbij ze telkens een deel van de naam als roepnaam hebben.  Het is hier dat de naam of toevoeging ‘Alexander’ in zwang raakt, naar de broer van moeder Anna Paulowna. Ook heden ten dage zien we deze naam terug bij onze huidige koning: Willem Alexander. 

Terwijl Koning Willem I pendelde tussen Den Haag en Brussel zou zijn zoon voornamelijk in Brussel vertoeven. In Brussel kwam hij in contact met revolutionaire bewegingen die het Franstalige zuiden van België aan wilden sluiten bij Frankrijk, Belgische onafhankelijkheid wilde of de Franse koning Lodewijk XVIII wilde afzetten en hem ervoor in de plaats op de troon wilde zetten. Telkens weer moet Willem I interveniëren en politieke brandjes blussen. Toen in 1830 Het zuiden van Nederland de onafhankelijkheid uitriep werd deze bekrachtigd door Willem II, zeer tegen de zin van zijn vader. Willem I zou een militaire campagne opzetten die bekend kwam te staan als de Tiendaagse veldtocht. Het leed was al geschied. De Oranjes zouden bijna de helft van hun Europese grondgebied verliezen en Nederland verloor de kans om mee te dingen als grote mogendheid binnen Europa. 

Tijdens de Tiendaagse veldtocht zou Willem hoofdveldmaarschalk zijn van de Noord Nederlandse troepen en sloeg hij zijn kamp op in Tilburg. Naast de liefde voor vrouwen en mannen werd de prins ook op slag verliefd op deze stad. Hij zou er vaak te vinden zijn, soms zelfs in zijn eentje lopend door de stad. Tot op de dag van vandaag zijn er sporen te vinden van deze liefde voor de stad, en andersom: de professionele voetbalclub Willem II is naar hem vernoemd. 

De muntslag;

Vanaf 7 oktober 1840 was het aan Willem II om het koningschap op zich te nemen. Op 27 november 1840 vond de inhuldiging plaats in de Nieuwe kerk in Amsterdam.  In dit jaar werd ook de 1^e munt geslagen van Willem 2. Dit betrof de 1 gulden met een ontwerp van de koning met een kort borstbeeld. Echter werden hier maar enkele stuks van geslagen waardoor deze exemplaren zeer zeldzaam zijn. Een origineel exemplaar kan zich dus maar bij een enkele verzamelaar in de collectie bevinden. In Willem 2 zijn korte regeringsperiode zijn er toch verschillende type munten geslagen van verschillende jaren. Zo zijn er 4 jaren bekend van de halve cent. Slechts 1 jaar bekend van de 5 cent in zilver geslagen. Echter werd deze munt in 2 types geslagen met kort en langer borstbeeld van het ontwerp van de koning. Ook deze types werden beperkt geslagen en derhalve zeer zeldzaam. Naast de halve cent werd ook de 10 cent geslagen in een grote oplage voor het volk om mee te betalen. Deze werd pas voor het eerst in 1848 geslagen en in 1849 alweer voor het laatst. Eveneens zo voor het kwartje van Willem 2. Voor de halve gulden werden maar 2 jaren geslagen voor het volk; 1847 en 1848. Pas bij de zilveren gulden en rijksdaalder werden de munten in 9 jaren geslagen, naast de eventuele varianten die vaker voorkwamen in de muntslag. Vanaf de 5 gulden werden de munten dan ook in 90% goud geslagen. Eveneens als de 10 guldenmunten, de 20 gulden negotiepenning en de dukaat die deels in Rusland en Nederland werd gemaakt. Willem 2 munten vind u ook in onze webshop. Bekijk hier ons aanbod Willem 2 munten

Onder het koningschap van Willem II werd zijn macht steeds meer ingeperkt. Acht jaar na de troonbestijging werd het onrustig voor de Europese monarchieën. Er was een liberale wind gaan waaien, en uit angst om de troon geheel te verliezen liet Willem II zich met die wind meevoeren. Als grap zei Willem II dat hij in één nacht ‘van conservatief verworden was tot liberaal’ en werkte hard mee aan de grondwetswijziging van Thorbecke door ministers in de eerste kamer te wisselen die in zouden stemmen met deze nieuwe grondwet. 

Sinds de grondwetswijziging werd Koning Willem II niet een klassiek monarch maar een constitutioneel vorst. Dit zou hij niet lang volhouden. De gezondheid van de koning ging sterk achteruit. Toen de koning voor het eerst de nieuwe Tweede Kamer toesprak viel het op dat de koning in slechte gezondheid verkeerde. Om bij te komen wilde de koning uit rusten in zijn geliefde Tilburg, tegen de wensen van zijn vrouw in. Onderweg naar Tilburg bezocht de koning zijn Stoomjacht in Rotterdam en struikelde hij door zijn lange zwarte Russische gewaad van een trapje. “Het is niets” was zijn reactie. Ondanks de grote belangstelling van mensen op de route naar Tilburg reageerde de koning maar weinig en bleef hij gehuld in zijn mantel schuilend tegen de kou. De koning stierf in het bijzijn van zijn vrouw, die veel luisterde aan zijn deur. Toen de koning uiteindelijk overleed stortte Anna Paulowna zich wenend op zijn lichaam en zou de komende dagen het dode lichaam van de koning vergezellen. 

In het leven van Willem Frederik George Lodewijk zou hij bekend komen te staan als Koning Bouwer vanwege de vele bouwprojecten die hij in zijn leven was begonnen. Ook verzamelde de koning veel kunst.